بهانه

به نطق کورِ دل‌ام راه وصل می‌جویم
زبان بریده ز اوصاف دوست می‌گویم
نه راه بادیه دانم نه عابری که بپرسم
به پای آبله لنگان ازین طریق بپویم
" منِ رمیده دل آن به که در سماع نیایم"
صواب نیست به لکنت حدیث عشق بگویم
سماع بحر نگنجد مگر به وسعت ساحل
خس‌ام که مانده به کف در بسیط روی به روی‌ام