لایعقل

بارها و بارها سرم رو گذاشتم روی ساعدم و بی اون که ملتفت بشم بطری از دست ام افتاده و . . .

یادمه یه بار با نور شدید چراغ قوه ی پاسبان شب به خودم اومدم و تا خواستم بجنبم باطوم لعنتی رو کوبید وسط پیشونی‌م و . .

با صدای افتادن سکه بیدار شدم

به زحمت چشمام به نور روز عادت کرد

رهگذرا روی لش ام پول مینداختن